Wraz ze wzrostem liczby aleksandrett obrożnych w Holandii wzrasta zaniepokojenie tym obcym dla tych terenów najeźdźcą. Obserwatorzy ptaków przeważnie nie interesują się introdukowanymi gatunkami. Aleksandretta obrożna, kaczka mandarynka i kapturnik (Lophodytes cucullatus) są gatunkami niepożądanymi w awifaunie holenderskiej i nie są ujmowane w listach rodzimych gatunków ptaków.

Aleksandretta obrożna w parku w Leiden (Holandia)

Można doceniać pojedyncze ptaki, ale jako obcy gatunek są one zagrożeniem dla miejscowych gatunków. Tak jak niepotrzebnie przywiezione do Australii króliki, tak i aleksandretty oraz inne introdukowane gatunki, mogą stać się plagą w nowozdobytej ojczyźnie.

W przypadku aleksandrett obrożnych wiele uwagi poświęca sie faktowi, że są one gatunkiem rozmnażającym sie w dziuplach, gdzie składają jajka. Wybierają m.in. stare dziuple dzięciołów. W parkach miejskich odpowiednich dziupli jest stosunkowo niewiele, potrzeba bowiem wiele czasu aby wytworzyły się dziuple, które powstają tylko w dojrzałych drzewach. Wiele gatunków rodzimych ptaków jest zależnych od tej niewielkiej liczby dziupli. Ptaki takie jak dzięcioły, szpaki, kawki, sikorki czy kowaliki używają ich do przeprowadzania lęgów. Obserwatorzy ptaków donoszą, że ptaki toczą walki o te dziuple, a aleksandretty także w tych walkach uczestniczą.

Raporty te stały się zachętą dla Willema van Esch do przeprowadzenia własnych obserwacji. Wyniki zostały niedawno przedstawione w jego blogu (w języku holenderskim). Willem obserwował kilka gniazd aleksandrett obrożnych w różnych parkach w Hadze. Zainteresował się także historią awifauny w tych parkach. Jego wniosek: aleksandretty obrożne nie zabierają więcej miejsc na gniazda rodzimym gatunkom, niż te zabierają im. A co jeszcze ważniejsze nie zabierają więcej miejsc na gniazda rodzimym gatunkom niż te zabierają sobie nawzajem. Aleksandretty wolą poza tym np. mniejsze dziuple, a kawki większe. Aleksandretty są dość gwałtowne i zawzięte jeśli chodzi o intruzów, pomimo to jednak częściej przegrywają w tych konfrontacjach.

Para aleksandrett i kawka

Doszedł on także do wniosków, że pomimo wzrastającej liczby aleksandrett nie zauważa sie spadku liczebności rodzimych ptaków w miejskich parkach, a stan ich populacji jest stabilny. Trzeba też jasno powiedzieć, że głównym współzawodnikiem w parkach są kawki. Jedynie para dzięciołów i jeden kowalik zostały zaobserwowane. Wnioski Willema tym samym dotyczą wzajemnych stosunków aleksandrett i kawek. Zaobserwował jedynie jedną walkę aleksandretty z dzięciołem, którą wygrał dzięcioł.

Jego badania pokazały, że pomimo, zajmowania tych samych nisz, aleksandretty obrożne nie są zagrożeniem dla kawek i najprawdopodobniej także dla dzięciołów. Kiedy dochodzi do konfrontacji wydaje się, że to aleksandretty przegrywają. Z obserwacji tych nie można jednak wyciągać żadnych daleko idących wniosków. Z tej perspektywy interesująca jest informacja, że inny zaaklimatyzowany w Europie gatunek papugi - mnicha, w Apeldoom także przegrywa z kawkami. Papugi te budują duże, wspólne gniazda z gałęzi, w których kawki zamieszkują jako dzicy lokatorzy albo wykradają gałęzie do budowy własnych gniazd. W związku z tym rezultaty lęgowe są bardzo mizerne, a ludzie obawiają się, ze wkrótce populacja mnich wyginie.

Artykuł w oryginalnej wersji: Native avifauna not impressed with Ring-necked parakeets